سطح‌بندی شهرستان‌های استان هرمزگان در بهره‌مندی از زیرساخت‌های گردشگری با استفاده از مدل تلفیقی کاندرست

1. احدنژاد روشتی، محسن و حیدر صالحی میشانی، 1391، ارزیابی توزیع فضایی زیرساخت‌های گردشگری و تعیین نقش فرایندهای اقتصادی-سیاسی و رشد فیزیکی شهرها در شکل‌گیری آن (نمونه موردی: شهر زنجان)، فصلنامه مطالعات گردشگری، سال اول، شمارة 1، صص 91-105.
2. اسماعیل‌زاده، حسن، صرافی، مظفر و جمیله توکلی نیا، 1390، تحلیلی بر رویکردهای توسعه گردشگری در اجتماعات محلی، علوم محیطی، سال نهم، شمارة 2، صص 119-142.
3. امانپور، سعید، محمدی، اصغر و مریم ناصر، 1392، رتبه‌بندی شهرستان‌های استان خوزستان از لحاظ شاخص‌های گردشگری با استفاده از مدل TOPSIS، فصلنامه نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، سال پنجم، شمارة 2، صص 201- 221.
4. پور طاهری، مهدی، 1393، کاربرد روش‌های تصمیم‌گیری چند شاخصه در جغرافیا، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها، تهران.
5. تقوایی، مسعود و محمود اکبری، 1387، مقدمه‌ای بر برنامه‌ریزی و مدیریت گردشگری شهری، انتشارات پیام علوی، تهران.
6. تقوایی، مسعود، وارثی، حمیدرضا و اعظم صفرآبادی، 1391، عوامل مؤثر در توسعه گردشگری شهری کرمانشاه، فصلنامه علمی-پژوهشی انجمن جغرافیای ایران (جغرافیا)، سال دهم، شمارة 28، صص 4-33.
7. جلالی، محبوبه و احمد خادم الحسینی، 1394، سطح‌بندی مناطق نمونه گردشگری در استان کرمان، فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، سال پنجم، شمارة 17، صص 151-162.
8. حاجی‌نژاد، علی، اسلام فرد، فاطمه و محمدرضا علیزاده، 1392، ارزیابی سطح برخورداری توسعه خدمات و امکانات رفاهی گردشگری در مراکز شهرستان‌های استان فارس، دو فصلنامه پژوهش‌های بوم‌شناسی شهری، سال سوم، شمارة 1، پیاپی 5، صص 23-34.
9. حیدری، رحیم، 1387، مبانی برنامه‌ریزی صنعت گردشگری، انتشارات سمت، تهران.
10. خضری، حسین؛ خادم الحسینی، احمد و صفر قائد رحمتی، 1392، سطح‌بندی شهرستان‌های استان فارس بر اساس شاخص‌های گردشگری، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، سال دوم، شمارة 6، صص 42-54.
11. رضوانی، محمدرضا، 1387، توسعة گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
12. رنجبر، محمود، 1390، ارزیابی و اولویت‌بندی مناطق نمونة گردشگری (مطالعة موردی استان چهارمحال وبختیاری)، پایان‌نامة کارشناسی ارشد، استاد راهنما: داریوش رحیمی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی محیطی، دانشگاه اصفهان.
13. رنجبریان، بهرام و محمد زاهدی، 1385، شناخت گردشگری، چاپ دوم، انتشارات چهارباغ، اصفهان.
14. رنجبریان، بهرام و محمد زاهدی، 1389، بازاریابی گردشگری، انتشارات چهارباغ، اصفهان.
15. سازمان میراث فرهنگی و صنایع‌دستی و گردشگری استان هرمزگان، 1394.
16.  سالنامة آماری استان هرمزگان، 1391.
17. سبحانی، بهروز، 1387، امکان‌سنجی نواحی اکوتوریسم در محیط GIS (مطالعه موردی: استان اردبیل)، طرح تحقیقاتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل.
18. شماعی، علی و جعفر موسی‌وند، 1390، سطح‌بندی شهرستان‌های استان اصفهان از لحاظ زیرساخت‌های گردشگری با استفاده از مدل TOPSIS و AHP، مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای، سال سوم، شمارة 11، صص 23-40.
19. عطایی، محمد، 1389، تصمیم‌گیری چند معیاره، چاپ اول، انتشارات دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود.
20. فرجی سبکبار، حسنعلی، رضوانی، محمدرضا، بهنام مرشدی، حسین و حسن روستا، 1393، سطح‌بندی فضایی محورهای گردشگری استان فارس بر مبنای خدمات و تسهیلات گردشگری، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، دورة چهل‌وششم، شمارة 3، صص 561-586.
21. قادری، اسماعیل، فرجی راد، عبدالرضا و سمیرا بروجی، 1390، جایگاه گردشگری در سیاست‌ها و برنامه‌های توسعه مناطق آزاد (مطالعه موردی: قشم)، فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، سال اول، شمارة 1، صص 101-114.
22. قنبری، ابوالفضل، شجاعی وند، بهمن و بهرام زینلی، 1393، رتبه‌بندی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی بر اساس زیرساخت‌های گردشگری شهری با روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره، جغرافیا و آمایش شهری منطقه‌ای، سال چهارم، شمارة 12، صص 89-112.
23. کاظمی، مهدی، 1385، مدیریت گردشگری، انتشارات سمت، تهران.
24. کلانتری، محسن و مرضیه ملک، 1393، تحلیل فضایی و سطح‌بندی جاذبه‌های گردشگری و زیرساخت ارتباطی و شبکة راه در مناطق کویری ایران (مطالعه موردی: شهرستان خور و بیابانک)، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال پنجم، شمارة 17، صص 53-70.
25. ملکی، سعید و الیاس مودت، 1393، تحلیلی بر توزیع و اولویت‌بندی زیرساخت گردشگری استان یزد با استفاده از تکنیک‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال چهاردهم، شمارة 34، صص 47-68.
26. موسوی، میرنجف، ویسیان، محمد، محمدی حمیدی، سمیه و مهناز اکبری، 1394، بررسی و اولویت‌بندی توان‌ها و زیرساخت‌های توسعة گردشگری با روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره (مورد مطالعه: شهرستان‌های استان کردستان)، گردشگری شهری، دورة دوم، شمارة 1، صص 17-31.
27. نصراللهی، زهرا، جهانبازی، ندا و طاهره ناصری، 1393، رده‌بندی استان‌های کشور برحسب جاذبه‌های گردشگری، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات مدیریت گردشگری، سال نهم، شمارة 28، صص 17-37.
28. نصیری، اسماعیل، حسین‌زاده، رباب و اسماعیل صفرعلی‌زاده، 1395، سطح‌بندی زیرساخت‌های گردشگری در شهرستان‌های استان آذربایجان غربی، نشریه علمی-پژوهشی جغرافیا و برنامه‌ریزی، سال بیستم، شمارة 55، صص 255-271.
29. نوری، غلامرضا و زهرا تقی‌زاده، 1393، اولویت‌بندی مناطق نمونه گردشگری استان کرمانشاه جهت سرمایه‌گذاری، مورد پژوهی: قطب گردشگری قصر شیرین، مجله آمایش جغرافیایی فضا، فصلنامه علمی پژوهشی گلستان، سال چهارم، شمارة یازدهم، صص 85-104.

Buhalis, D. & Darcy‚ S., 2011, Accessible tourism: Concepts and issues, Channel View Publications, Bristol, UK.

Chatterjee, P., Vijay, M. & Athawale, S., 2009, Selection of materials using compromise ranking and outranking methods, Materials and Design,Vol. 30, No. 10, PP. 4043-4053.

Chen, L. Y. & Wang, T. C., 2009, Optimizing partner’s choice in IS/IT outsourcing projects: the strategic decision of fuzzy VIKOR, International Journal of Production Economics, Vol. 20, No. 1, PP. 233-242.Domínguez, T., Darcy, S. & Alén González, E., 2014, Competing for the disability tourism market – A comparative exploration of the factors of accessible tourism competitiveness in Spain and Australia, Tourism Management, Vol. 47, , PP. 261–272. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0261517714002088

Huang Hung, Jen & Hsin Peng, Kua, 2012, Fuzzy Rasch model in TOPSIS: A new approach for generating fuzzy numbers to assess the competitiveness of the tourism industries in Asian countries, Tourism Management, Vol. 33, No. 2, PP. 456-465.

Kabassi, K., 2010, Personalizes recommendations for tourists, Journal of Telematics and Informatics, Vol. 27, No. 1, PP. 51-66.

Leberman, S. I. & Mason, P., 2002, Planning for recreation and tourism at the local level: Applied research in the Manawatu region of New Zealand, Tourism Geographies, Vol. 4, No. 1, PP. 3-21.

Mohamad, D. & Mohd Jamil, R., 2012, A preference analysis model for selecting tourist destinations based on motivational factors: A case study in Kedah, Malaysia, International Congress on Interdisciplinary Business and Social Science (ICIBSoS), Procedia - Social and Behavioral Sciences, Vol. 65, PP. 20-25.

Muñoz, T. G., 2004, Madrid as a tourist destination: Analysis and Modelization of inbound tourism, International Journal of Tourism Research, Vol. 4, No. 6. PP. 289-302.

Opricovic, S. & Tzeng, G. H., 2007, Extended VIKOR method in comparison whit outranking method, European Journal of Operational Research, Vol. 178, No. 2, PP. 514-529.

Rao, R. V., 2008, A decision making methodology for material selection using an improved compromise ranking method, Journal of Materials and Design, Vol. 29, No. 10, PP. 1949-1954.

Schaefer, Fred k. (1953), Annals of the Association of American Geographers, VOI. 43, NO 3. PP. 226 – 249.

Tyrväinen, L., Uusitalo, M., Silvennoinen, H. & Hasu, E., 2014, Towards sustainable growth in nature-based tourism destinations: Clients’ views of land use options in Finnish Lapland, Landscape and Urban Planning, Vol. 122, No. 122, PP. 1-15.

UNWTO: United Nation Of World Tourism Organization, 2014, International Tourism to Continue Robust Growth.

Zhang, Hong., lin Gu, Chao., wen Gu, Lu & Zhang, Yan, (2011), The evaluation of tourism destination competitiveness by TOPSIS information entropy - A case in the Yangtze River Delta of China, Tourism Management, NO 32. pp 443-451.