تبیین تاثیرشاخص‌های پیاده‌مداری برتوسعه گردشگری شهری (نمونه موردی: شهر خرم‌آباد)

نوع مقاله : علمی - پژوهشی مستقل

نویسندگان

1 دانشگاه تهران

2 دانشگاه پردیس البرز

3 دانشگاه علم و فرهنگ

چکیده

پیاده‌روی قدیمی‌ترین شکل جابجایی انسان در فضاست و شهرها از دیرباز بر اساس حرکت پیاده بنا شده‌اند. گردشگری پیاده شهری از آنجا که موجب پیدایش تعامل اجتماعی بین شهروندان می‌شود بسیار مهم می‌باشد. همزمان در حال حاضر گردشگری شهری یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه مناطق و کشورها تبدیل شده است و بسیاری از گردشگران تمایل دارند که جذابیتهای تاریخی یک محدوده را از نزدیک درک کرده و آن را لمس نمایند که نقش پیاده‌روها در این زمینه بسیار مهم می‌باشد. به خصوص در مناطق فرهنگی- تاریخی می تواند زمینه مطلوبیت بیننده و گردشگری پیاده فراهم نماید. هدف پژوهش حاضرتبیین تاثیر شاخص‌های پیاده‌مداری بر توسعه گردشگری شهری در شهر خرم‌آباد می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای کسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق را، کلیه ساکنان شهر خرم‌آباد تشکیل می‌دهند، که به صورت تصادفی با استفاده از فرمول کوکران 384 نمونه انتخاب شده است. برای تحلیل داده‏ها از نرم افزارهایSpss و Lisrelاستفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که ارتباط بین شاخص‌های پیاده‌مداری و توسعه گردشگری شهری مستقیم (مثبت) است. علاوه بر این، نتایج مدلسازی معادلات ساختاری بیانگر این است کهتاثیر شاخص‌های پیاده‌مداری بر توسعه گردشگری شهری در شهر خرم‌آباد معنی‌دار می‌باشد و مقدار بارهای عاملی در تمام شاخص‌ها بالای 30/0 است. بطوریکه مقدار بار عاملی برای شاخص پویایی و جذابیت 67/0، دسترسی81/0، ایمنی 71/0، راحتی 34/0، امنیت 82/0، پیوستگی 64/0و تنوع کاربری 59/0می-باشد. در این بین شاخص امنیت و دسترسی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر گردشگری پیاده شهری دارند. همچنین با توجه به ضرایب استاندارد مشخص شد شاخص‌های پیاده‌مداری 61/0 از واریانس گردشگری شهری در شهر خرم‌آباد را تبیین می‌کنند.

کلیدواژه‌ها


  1. بازوندی، فرشاد و شهبازی، مهرداد(1393)، نقش سرزندگی در ایجاد تصویر ذهنی شهروندان و میزان بهر­گیری از فضای شهری (مطالعه موردی: پیاده­راه خیابان سپهسالار تهران)، دو فصلنامه پژوهش­های منظر شهر، سال اول، شماره 1، بهار و تابستان 1393، صص 43-33.
  2. جباری، منا، 1388، پیاده­مداری در شهر، ماه­نامه بین المللی راه و ساختمان  شماره 64، صص 87-80.
  3. حافظ­نیا، محمد رضا، (1393)، مقدمه­ای بر روش تحقیق در علوم انسانی، چاپ شانزدهم زمستان 1393، انتشارات سمت، تهران.
  4. حبیب­پور، کرم و صفری شالی،(1391)، راهنمای جامع کاربرد SPSS در تحقیقات پیمایشی(تحلیل داده­های کمی)، انتشارات متفکران.
  5. حبیبی، محسن(1378)، مسیر پیاده گردشگری، هنرهای زیبا، شماره 9، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، صص 51-43.
  6. حضوری، حمید(1381)، الگوی ارزیابی منابع طبیعی گردشگری، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی.
  7. سعیدی رضوانی، نوید و مقدس، لیلی(1389)، توسعه تورهای گردشگری پیاده گامی به سوی گردشگری پایدار، درنگستان، صص 72-76.
  8. سلطانی، علی و پیروزی، رضا (1391)، پیمایش قابلیت پیاده مداری محورهای فرهنگی تایخی مطالعه موردی: محور حافظ شیراز، نشریه شهر و معماری بومی، شماره 3، صص 77-65.
  9. قرخلو، مهدی، حیدری نیا، سعید، مرادپور، نبی و هادی الاصل، فاطمه، (1394)،بررسی وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی شاغالن بخش گردشگری شهر خرم­آباد، نشریه گردشگری شهری، دوره دوم، شماره 1،  صص 33-44.
  10. کاشانی جو، خشایار (1389)، پیاده‏راههاازمبانیطراحیتاویژگی‏هایکارکردی ، تهران ، انتشارات آذرخش.
  11. معینی، سید مهدی (1390)، شهرهای پیاده­مدار، نشر آذرخش.موحد، علی، (1386)، گردشگری شهری، انتشارات دانشگاه شهید چمران، چاپ اول.
  12. مهندسان مشاور زادبوم(1372)، مطالعات جامع ساماندهی پیاده رو های شهر تهران، تهران: انتشارات زیبا سازی شهر تهران، جلد اول.
  13.  محمدی­زاده (1395)، ارزیابی نقش مولفه کیفیت فضای شهری در مطلوبیت محورهای پیاده گردشگری (مطالعه موردی: محور ورودی بازار شهر کرمان)، نشریه مطالعات نواحی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان، سال سوم، شماره 2، پیاپی 7، صص 111-93.
  14.  محمدی؛ محمود و چنگلویی، یونس (1391)، ارزیابی مولفه­های کیفیت فضای شهری بر میزان مطلوبیت مسیرهای پیاده گردشگری (مورد پزوهش اولویت بندی مسیرهای گردشگری پیاده در شهر اصفهان)، نشریه انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، شماره 5، صص 32-15.
  15.  یان گل(1394)، شهر انسانی، ترجمه غفاری، علی و غفاری، لیلا، انتشارات موسسه علم معمار، دانشگاه شهید بهشتی، قطب علمی طراحی شهری، تهران.
  • Adyngtn, J. I. (1995), ecotourism, translated by Ismail Kahrom, published by the Department of Environment, Tehran
    1. Gee, c, y. (1944). Residents Attitudes Towards Tourism: a longitudinal study. Spey valley Scotland tourism management, Vol. 15, No 4, PP. 247-258.
    2. Harssel, V. (1944). Tourism an Exploration. London: Routledge
    3. Zakaria, J & Norsidah U,(2014), Comfort of Walking in the City Center of Kuala Lumpur, Procedia - Social and Behavioral Sciences, Vol. 170, PP. 642 – 652.
    4. Law, C.M. (1994) Urban Tourism: Attracting Visitor to Large Cities, UK: Mansell
    5. Litman, T. (2004). Economic Value of Walkability. World Transport Policy and Practice, 10(1), 5-14.
    6. MacCannell, Dean (1976) The Tourist: A new theory of the leisure class, New York: The Macmilan Press LTD.
    7. Southworth, M. (2005).Designing the Walkable City. Journal of Urban Planning and Development, Vol. 131, PP. 246-257.
    8. Timothy, Dallen J & Geoffrey W, (1995), Tourist Accommoddation in an Asian Historic city. The Journal of tourism Studies, Vol.6, No. 2, PP. 63-73/.