تحلیلی بر نقش تصویر ذهنی از برند مقصد در توسعه گردشگری مطالعه موردِی: شهرستان مریوان

نوع مقاله : مقاله مستخرج از پایان نامه

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی گردشگری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 استادیار جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

برند سازی مقصد یکی از اجزای ضروری در برنامه‌ریزی گردشگری و از ابزار مهم توسعه جوامع مقصد گردشگری می‌باشد. هسته اصلی برند مقصد، داشتن یک تصویر ذهنی برند که عاملی حیاتی در فرایند ادراک تصمیم‌گیری گردشگران در بین مقاصد گردشگری قابل توضیح می‌نماید. هدف تحقیق حاضر تحلیلی بر نقش تصویر ذهنی از برند مقصد در توسعه گردشگری شهرستان مریوان می‌باشد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می‌باشد. جامعه آماری تمامی گردشگران و بازدیدکنندگانی هستند، که از مراکز طبیعی، تاریخی و فرهنگی گردشگری شهرستان مریوان در سال 1400 سفرکرده‌اند تکمیل پرسشنامه، صورت گرفته است. جهت تعیین حجم نمونه به کمک فرمول کوکران تعداد نمونه‌ها 384 نفر تعیین گردید. این تعداد به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای - نسبتی انتخاب‌شده‌اند. روایی پرسشنامه از طریق نظرات متخصصین در زمینه گردشگری و همچنین روایی همگرایی و واگرایی و پایایی ابزار نیز با استفاده آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد. برای پردازش داده‌ها نیز از نرم‌افزار آماری SPSS26 و جهت برازش مدل اندازه‌گیری از مدل معادلات ساختاری SmartPLS3 استفاده گردید. نتایج حاصل از مدل نشان داد که ابعاد تصویر ذهنی برند توانسته‌اند (72%) از تغییرات توسعه گردشگری را تبیین نمایند. از بین ابعاد تصویر ذهنی برند بیشترین تأثیر مشاهده‌شده به ترتیب مربوط به تصویر شناختی (آگاهی) و تصویر کنشی (وفاداری) و پس‌ازآن تصویر منحصربه‌فرد و تصویر ذاتی و درنهایت تصویر احساسی بیشترین تأثیر را بر توسعه گردشگری شهرستان مریوان داشته‌اند.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. ایمانی خوشخو، محمدحسین و ایوبی یزدی، حمید. (1389). عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری شهر یزد. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 5 (13)، ۱۱۳-۱۳۷.
  2. بیشمی، بهار؛ خدایاری، بهناز و پارس‌زاده، علی. (1395). ارائه مدل برندینگ ملی ایران ادغام مفاهیم برندینگ و تصویر مقصد. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 5 (18)، 221-202.
  3. بیکر، بیل. (1393). برند سازی مقصد گردشگری: ضروریاتی برای موفقیت در برند سازی مکان، ترجمه علی صمیمی و ساسان قاسمی، چاپ اول. تهران: نشر دنیای اقتصاد.
  4. تقی پوریان، محمدجواد؛ یزدانی، رضا و آقایی‌فر، محمد زمان. (1397). نقش تصویر ذهنی برند مقصد بر تمایلات رفتاری گردشگران (مطالعه موردی: گردشگران غرب استان مازندران). فصلنامه گردشگری شهری، 5 (4)، ۳۷-۵0.
  5. تاج‌زاده نمین، ابوالفضل و اسماعیل مشرفی، فاطمه. (1392). اولویت‌بندی ارزش ویژه برند مقصد گردشگری از دیدگاه گردشگران داخلی. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 8 (24)، 58-35.
  6. جلالیان، سید اسحاق؛ سعیدی، مهدی و ویسیان، محمد. (1398). تحلیل ارزش ویژه برند مقصد گردشگری شهری (مطالعه موردی: شهر مریوان). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیا برنامه‌ریزی شهری، 7 (2)، 348- 334.
  7. جهاندیده تپراقلو، مینا؛ زارعی، قاسم و عسگرنژاد نوری، باقر. (1399). تأثیر تصویر برند مقصد بر قصد بازدید مجدد: نقش واسطه‌ای تجربه به‌یادماندنی گردشگری، شخصیت و رضایت از مقصد گردشگری. فصلنامه گردشگری شهری، 1 (1)، 142- 129.
  8. رزقی، مریم؛ شهابیان، پویان؛ مدیری، آتوسا و احمدیان، رضا. (۱۳۹۷). ارزیابی شاخص‌های مؤثر بر ارزش ویژه برند مقصد در شهرهای تاریخی ایران از منظر گردشگران خارجی. فصلنامه گردشگری شهری، 5 (4)، ۱۵۲-۱۳۷.
  9. زارعی، قاسم؛ باشکوه اجیرلو، محمد و محمودی پاچال، زینب. (۱۳۹۷). تحلیل همبستگی همه‌جانبه ابعاد ارزش ویژه برند مشتری محور مقصد گردشگری سرعین. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 13 (42)، ۱۸۵-۱۶۱.
  10. شیرمحمدی، یزدان؛ علیزاده ثانی، محسن و آملیه دیوا، فهیمه. (1395). بررسی تأثیر تصویر مقصد بر رضایت و مقاصد رفتاری در گردشگری سلامت (موردمطالعه: آبگرم معدنی لاویج). فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، 5 (14)، 145-128.
  11. کلیفتون، ریتا و سیمونز، جان. (1395). مدیریت برندها و برند سازی، ترجمه راحله فاضلی. چاپ اول. تهران: انتشارات دنیای اقتصاد.
  12. کارولین، وینتر. (1392). برند در بازاریابی گردشگری، ترجمه محمود رحمانی و تهمینه دانیالی. چاپ اول، تهران: انتشارات مهمکامه.
  13. کومبر، استفن. (1397). برند سازی، ترجمه محمدامین رضایی و فواد صبورنیا. چاپ اول، تهران: انتشارات دنیای اقتصاد.
  14. نجارزاده، محمد؛ ابراهیمی، سید عباس و گلستانه، رضوان. (۱۳98). استفاده از برند گردشگری جهت ایجاد انگیزه سفر با نقش میانجی نگرش نسبت به مقصد گردشگری. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 14 (45)، 166-139.
  15. نظری، محسن؛ میرا، سید ابوالقاسم و اسماعیلی، سعیده. (۱۳۹۷). تأثیر پیشبرد قیمتی بر ارزش ویژه برند (مطالعه موردی: آژانس‌های مسافرتی شهر تهران). فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 13 (41)، ۸۲-۵۷.
  1. Aarstad, J., Ness, H., & Haugland, S. A. (2015). Network position and tourism firms’ co-branding practice. Journal of Business Research, 68(8), 1667-1677.
  2. Aarstad, J., Ness, H., & Haugland, S. A. (2015). Network position and tourism firms’ co-branding practice. Journal of Business Research, 68(8), 1667–1677.
  3. Ashton, A. S. (2019). Thai street food and brand image development: An investigation from tourist s ’ perspective. Journal of Tourism, Hospitality & Culinary Arts, 11(2), 69–82.
  4. Ashwell, J. (2015). Going bush? Factors which influence international tourists’ decisions to travel to remote Australian destinations. Journal of Tourism Management, 46, 80–83.
  5. Ashworth, G., & Kavaratzis, M. (2009). Beyond the logo: Brand management for cities. Journal of Brand Management, 23(16), 520–531.
  6. Baker, B. (2014). Tourism Destination Branding: Essentials for Success in Place Branding, Translation by Al Samimi and Sasan Ghasemi. Edition1, Publisher World Economy. [In Persian].
  7. Bishmi, B., Khodayari, B., & Parszadeh, A. (2016). Presenting the National Branding Model of Iran Integrating Branding Concepts and Destination Image. Journal of Tourism Management Studies, 5 (18), 221-202. [In Persian].
  8. Caroline, W. (2013). Brand in Tourism Marketing, translation by Mahmoud Rahmani and Tahmineh Danieli. edition1, Publisher Mohkameh. [In Persian].
  9. Cham, T. H., Cheng, B. L., Low, M. P. & Cheok, J. B. C. (2020). Brand image as the competitive edge for hospitals in medical tourism. Journal of European Business Review, 33(1), 1-28.
  10. Chen, N., Wang, Y., Li, J., Wei, Y. & Yuan, Q. (2020). Examining structural relationships among night tourism experience, lovemarks, brand satisfaction, and brand loyalty on ‘cultural heritage night’ in South Korea. Journal of Sustainability, 12(47), 1-23.
  11. Chon, K. (1992). The role of destination image in tourism: An extension. Journal of Tourist Review, 47(1), 2-8.
  12. Clifton, R., & Simmons, J. (2016). Brand Management and Branding, translation by Raheleh Fazeli. edition1, Publisher World Economy. [In Persian].
  13. Godovykh, M., & Ridderstaat, J. (2020). Health outcomes of tourism development: A longitudinal study of the impact of tourism arrivals on residents’ health. Journal of Destination Marketing and Management, 17, No(100462), 1-7.
  14. ImaniKhoshkhoo, M. , & Ayoubi Yazdi, H. (2010). Factors affecting brand equity in the tourism destination of Yazd. Journal of Tourism Management Studies, 5(13), 113-137. [In Persian].
  15. Jahandideh Tapraghloo, M., Zarei, G., & Asgarnejad Nouri, B. (2015). The effect of destination brand image on the intention to visit again: The mediating role of memorable tourism experience, personality and satisfaction with the tourist destination. Journal of Urban Tourism, 7(1), 142-129. [In Persian].
  16. Jalalian, S. I., Saeedi, M., & Waysian, M. (2020). Special Value Analysis of Urban Tourism Destination Brand (Case Study: Marivan City). Journal of Geographical Urban Planning Research, 7(2), 348-334. [In Persian].
  17. Khan, J., Maltezou, V., & He, C. (2019). The Role of Destination Brand Image and Revisit Intention on Tourist Spending. Strategic Innovative Marketing and Tourism, 1, 371-376.
  18. Kumber, S. (2019). Branding, translation by Mohammad Amin Rezaei and Fouad Saburnia. edition1, Publisher World of Economy. [In Persian].
  19. Lee, U. K. (2021). The Effect of Confirmation of Nation Brand Image in International Tourism Advertisement on Travel Intention of Foreign Tourists: The Case of Korean ITA for Chinese Tourists. Journal of SAGE Open, 11(1), 1–15.
  20. Li, L., Li, N., Lu, D., & Chen, Y. (2019). Mapping Moso bamboo forest and its on-year and off-year distribution in a subtropical region using time-series Sentinel-2 and Landsat 8 data. Remote Sensing of Environment. Journal of Remote Sensing of Environment, 47(1), 2-8.
  21. Liu, L., & Wang, X. (2018). Research on Influence of Brand Image of Tourism Destination on Behavioral Intention Based on Relational Perspective. International Journal of Science, 5(4), 285–289.
  22. Liu, Y., Hultman, M., Eisingerich, A. B. & Wei, X. (2020). How does brand loyalty interact with tourism destination? Exploring the effect of brand loyalty on place attachment. Ann. Journal of Annals of Tourism Research, 81(102879), 1–13.
  23. Marine-Rouge, E., & Clavé, S. A. (2016). Destination Image Gaps Between Official Tourism Websites and User-Generated Content. In Information and Communication Technologies in Tourism, Information and Communication Technologies in Tourism, 8, 253-265.
  24. Martins, M. (2015). The tourist Imagery, the Destination Image and the Brand Image. Journal of Tourism and Hospitality Management, 3(2), 1-22.
  25. Najarzadeh, M., Ebrahimi, S. A., & Rezvan, G. (2020). Using the tourism brand to motivate travel with the mediating role of attitude towards tourism destination. Journal of Tourism Management Studies, 14(45), 166-139. [In Persian].
  26. Nazari, M., Mira, S. A., & Esmaili, S. (2016). The effect of price promotion on brand equity (Case study: Travel agencies in Tehran). Journal of Tourism Management Studies, 13(41), 57-82. [In Persian].
  27. Pike, S., Bianchi, C., Kerr, G., & Patti, C. (2010). Consumer-based brand equity for Australia as a long-haul tourism destination in an emerging market. Journal of International Marketing Review, 27(4), 434-449.
  28. Razzaqi, M., Shahabian, P., Modiri, A., & Ahmadian, R. (2019). Evaluation of effective indicators on the brand equity in historical cities of Iran from the perspective of foreign tourists. Journal of Urban Tourism, 5(4), 137-152. [In Persian].
  29. Saeed, M., & Shafique, I. (2019). Customer-based brand equity and destination visit behaviour in the tourism industry: the contingent role of social media. Journal of Quality & Quantity, 54(1), 1491–1512.
  30. ShirMohammadi, Y., Alizadeh S., Amelieh Diva, M., (2016). The effect of destination image on satisfaction and behavioral goals in health tourism (Case study: Lavij mineral spa). Journal of Tourism Planning and Development, 5(17), 145-128. [In Persian].
  31. Taghi Pourian, M. J., Yazdani, R., & Aghaeifar, M. Z. (2015). The Role of the Destiny Brand Mind Image on Tourist Behavioral Tendencies (Case Study: Tourists in the West of Mazandaran Province). Journal of Urban Tourism, 5(4), 37-50. [In Persian].
  32. Tajzadeh Namin, A., & Ismail Mosharrafi, F. (2013). Prioritizing the special value of the tourism destination brand from the perspective of domestic tourists. Journal of Tourism Management Studies, 8(24), 58-35. [In Persian].
  33. Tran, V. T., Nguyen, N. P., Tran, P. T. K., Tran, T. N., & Huynh, T. T. P. (2019). Brand equity in a tourism destination: a case study of domestic tourists in Hoi An city, Vietnam. Journal of Tourism Review, 74(3), 704–720.
  34. Zarei, G., Bashkooh Ajirloo, M. & Mahmoudi Pachal, Z. (2019). Comprehensive correlation analysis of dimensions of customer-centric brand equity of Sarein Tourism Destination. Journal of Tourism Management Studies, 13(42), 161-185. [In Persian].
نشریه گردشگری شهری
دوره 9، شماره 1
اردیبهشت 1401
صفحه 49-65

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار