شهرهای ساحلی به سبب همجواری با دریا و ظرفیت‌هایی که از این منظر کسب می‌نمایند، همواره به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگری مطرح بوده‌اند. با این وجود، بسیاری از این شهرها بویژه در ایران، در بالفعل نمودن استعدادهای خود توفیق چندانی نداشته‌اند. همین مساله سبب گردید پژوهش حاضر برای دستیابی به راهبردهای ارتقاء ظرفیت گردشگری شهرهای ساحلی به تحلیل رضایتمندی گردشگران بپردازد. روش پژوهش، تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایش میدانی است. شاخص‌های تحلیل رضایتمندی گردشگران از منابع داخلی و خارجی استخراج شده و با ابزار پرسشنامه از گردشگران حاضر در شهر بوشهر در بازه زمانی پاییز سال 1399 مورد پرسش قرار گرفته است. در ادامه، داده‌های پرسشنامه‌ها در نرم‌افزار SPSS وارد شده و با مدل‌های تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون چندمتغیره خطی مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که 40 شاخص مورد بررسی در پژوهش حاضر در قالب 9 عامل دسته‌بندی می‌شوند که از میان آنها 6 عامل «مطبوعیت محیط شهر»، «خدمات اسکان و تغذیه»، «دسترسی به جاذبه‌ها»، «تنوع جاذبه‌ها»، «جذابیت محیط شهر» و «تجربه خوشایند حضور در شهر» با سطح معناداری بالای 95 درصد بر سطح رضایتمندی گردشگران نقش کلیدی داشته‌اند. همچنین در خصوص شهر بوشهر از میان 40 شاخص مورد بررسی، شاخص‌های «در دسترس بودن و کیفیت سرویس‌های بهداشتی در سطح شهر و اماکن گردشگری»، «امکان مشاهده تنوع گونه‌های آبزیان، مرجان‌های دریایی و ... برای گردشگران» و «امکانات و خدمات تفریحی [آبی] مخصوص بانوان و کودکان» کمترین میزان رضایتمندی و در مقابل شاخص‌های «نحوه برخورد و مهمان‌نوازی مردم»، «سطح امنیت و ایمنی برای گردشگران بویژه زنان و کودکان» و «سهولت دسترسی به ساحل و لبه آب» بیشترین میزان رضایتمندی را در میان گردشگران کسب نموده‌اند. لذا در پایان مقاله، از برآیند ارزیابی شاخص‌ها و عوامل همراه با نارضایتی، اقدام به تدوین راهبردهای پیشنهادی برای ارتقای گردشگری شهر بوشهر شده است.
)