2
استاد تمام گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
10.22059/jut.2022.340151.1020
چکیده
کووید 19 و گردشگری به طور پیچیده‌ای به هم مرتبط شده‌اند. گردشگران از آن دسته کسانی بودند که در مراحل آغازین شیوع بیماری، بیشترین آسیب را به خود دیده بودند. آن‌ها به ناقل این بیماری تبدیل شدند و در نهایت مسافرت و گردشگری خود قربانیان این بیماری شدند. در قرن بیست و یکم، دو عامل محرک تغییر در صنعت گردشگری، تغییرات آب و هوا و فوریت‌های بهداشت جهانی است. توجه سریع به این رویداد و آینده سفر و گردشگری در دنیایی که شیوع بیماری و همه‌گیری‌ها به طور فزاینده‌ای به دلیل افزایش سفر و سهولت دسترسی به مقاصد در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد، لازم است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث روش‌پیمایشی در سطح اکتشافی و مبتنی بر رویکرد آینده‌پژوهی صورت گرفته‌است. در این پژوهش با استفاده از روش دلفی و مشارکت 34 نفر متخصص نتایج در محیط نرم افزار میک مک تحلیل شد و سپس این عوامل براساس میزان اهمیت و عدم‌قطعیت، اولویت‌بندی و حیاتی‌ترین عوامل مشخص، و برای شناسایی پیشران های کلیدی از نرم‌افزار (Micmac) استفاده شده است. نتایج نشـان می‌دهـد از بـین 36 متغیر مـؤثر کشف شده در وضعیت آینده گردشگری شیراز 10 متغیر بـه عنوان پیشـران حیـاتی مشـخص شـدند. نتایج حاکی از آنست که پیشران کلیدی عدم انتشار آمار بروز مبتلایان به کووید 19با امتیاز 92، دارای بیشترین ضریب تاثیرگذاری بر دیگر متغیرها بوده است.همچنین پیشران‌های نبود برنامه واحد برای مقابله با این بحران،همکاری شهرداری برای نظارت بیشتر بر بهداشت اماکن و فضاهای عمومی، در دستور کار قرار دادن توسعه سیاست‌های شهر سالم به عنوان دیگر پیشران‌های کلیدی گردشگری و موانع بهبود وضعیت گردشگری در هنگام رخ دادن بیماری‌های واگیردار در کلانشهر شیراز شناسایی شدند.
)